Oglądając w latach 90. serial "Flipper" można było odnieść wrażenie, że delfiny to - zaraz po kotach i Lassie - najfajniejsze stworzenia świata. Wzbudzające uśmiech, pomocne, do rany przyłóż - nie ma szans, by tak sympatycznie wyglądające stworzenie mogło kogokolwiek skrzywdzić. A jednak - za tym rozanielonym wizerunkiem skrywa się natura tak zwichrowana, że starożytni Rzymianie wyglądają przy delfinach jak dzieci w piaskownicy.

Złożone relacje społeczne

Prowadzone na szeroką skalę, intensywne badania pozwoliły nakreślić dokładny obraz delfiniej społeczności. Okazuje się, że delfiny prowadzą bardzo swobodny tryb życia, w którym panuje zasada otwartości i osiągania korzyści za wszelką cenę. Korzyść, jak wiadomo, łatwiej osiągają silniejsi lub sprytniejsi od innych albo ci, którzy mają tzw. "plecy". Delfiny wybrały plecy. Sojusze służą delfinom przede wszystkim do zaspokajania ich niebywałego popędu seksualnego i stosowania przemocy, a często jednego i drugiego naraz.

Delfiny jak ludzie

Swoim zachowaniem delfiny przypominają ludzi. Podobne jak ludzie, trzymają sztamę z innymi osobnikami ze swego gatunku, by wspólnymi siłami dążyć do upragnionego celu. W przypadku delfinów głównym celem jest spółkowanie od rana do nocy. Nieco paradoksalnie zwierzęta te są w stanie ejakulować do kilkunastu razy na dobę, lecz cykl rozrodczy samic stoi ku temu na przeszkodzie. Trzeba bowiem wiedzieć, że po urodzeniu potomstwa samice przez trzy do pięciu lat nie są zainteresowane praktycznie niczym innym niż jego wychowywaniem. I tutaj zaczyna robić się ciekawie. No bo wyobraźcie sobie, że jesteście wypełnioną po brzegi testosteronem (ewentualnie estrogenami, ale o tym za chwilę) maszyną, która nie może zaspokajać swoich potrzeb z atrakcyjną (płodną) samicą. Co robicie?

Orgie

Delfiny mają na to kilka sposobów. Jeśli w okolicy nie ma żadnej samicy zdolnej do spółkowania, delfiny w grupach po 2-3 osobniki udają się na poszukiwania. Gdy w pobliżu znajdują się samice przynależące już do innej grupy, samce - zazwyczaj w liczbie od 3 do 14 - wyruszają, by je sobie wziąć, a następnie urządzić brutalną orgię. Po przeciwnej stronie czekać na nich będzie prawdopodobnie grupa samców podobnej wielkości, broniąca zajadle swoich samic. W przypadku chronicznego braku osobników płci odmiennej, samce kopulują między sobą - analnie lub pocierając nosami genitalia jeden drugiemu. W ostateczności delfin może zadowolić się żółwiem, kamieniem lub kłodą, dzięki niezwykle czułemu penisowi, służącemu - poza wiadomym zastosowaniem - do badania różnych obiektów. Natomiast w skrajnej potrzebie delfiny uciekają się do dzieciobójstwa.

Przemoc

Przez cały czas życiu delfinów towarzyszy niespotykana agresja. Być może - podobnie jak lwy, które zabijają młode, by "odzyskać" swoje samice - delfiny uśmiercają własne potomstwo, by samice szybciej wróciły do płodnej formy. Jeśli zabijanie osobników własnego gatunku dla realizacji własnych celów przychodzi im z taką łatwością, to co dopiero zabijanie przedstawicieli innych gatunków... Znane są przypadki delfinów dla rozrywki zabijających morświny i bawiących się ich martwymi ciałami. Istnieje teoria mówiąca, że zabijanie młodych morświnów jest dla delfina swoistym treningiem przed zabijaniem własnych dzieci. No ale właśnie - własnych czy nie własnych?

Energiczne samice

Wiele napisano w tym tekście o agresywnych samcach, ale co z samicami? Naukowcy ustalili, iż mimo że samice nie tworzą zazwyczaj gangów (zazwyczaj, ponieważ zaobserwowano jedną grupę samic działającą przeciwko młodym samcom), to w kwestii chuci nie odstają one dużo od swoich samczych odpowiedników. Biorą udział w orgiach z kilkoma osobnikami, więc tak na dobrą sprawę trudno określić później kto jest ojcem dziecka. Bywają też równie agresywne.

Ataki na ludzi

Biorąc pod uwagę ich napastliwość oraz fakt, że delfiny mogą współżyć praktycznie ze wszystkim, ataki na ludzi nie powinny dziwić. Co roku odnotowuje się akty agresji delfinów - również na tle seksualnym - wobec nurków, turystów lub ludzi odwiedzających oceanaria; zdarzały się uprowadzenia.


Ukraińska marynarka wojenna trenuje te słodziaki m.in. do tropienia min podwodnych i wykrywania obcych nurków. I daje im do tego celu broń. Czasem takie wytrenowane osobniki biorą sobie wolne i płyną na dziewczynki.

Źródła: 1, 2, 3.